Cuan nazié no sabié,
que encara bi ha mundo
e o mundo chira
pa chitar-se an prencipia,
e bezibersa.
(Beluns que se i dizen collas,
d´ixos que esdoran a suya pildora
de bien que fer de tan desfer que fan.)
Cuan bibiba no m´alcordaba, d´esferenzias tan grandizas
dica te fas muerto en bita
u espixinas as tuyas midas.
Aquers que se i dizen propios
d´os lugars e a atros migran
lis diz con a boca gran
que solo troban xufrina.
Cuan agora poso un güello
beyendo as fainas mías
u d´os amigos e amigas
que tantismo lis empliban
preno a tierra que piso
escupo fateza impía.
Talmén os suyos mairals
(e chupatintas)
s´arrigan, buedos, s´arrigan,
sin de saper
que a ra fin d´os días,
de lumeros e leutors,
de caziques e oligarquías,
lis ne mincharán as parolas,
sin d´historia ni ortografía.
Mientrés os fatos royos,
an do muito mos queriban,
ye n´o corazón d´os nuesos,
e no en ringleras bazías.
Bitor Guíu
No hay comentarios:
Publicar un comentario